ساخت نانوامولسیون بتا_کاروتن جهت استفاده در صنایع غذایی.

اجزای سودمند مانند کاروتنوئیدها، اسیدهای چرب، آنتی اکسیدان های طبیعی و ترکیبات گوناگون دیگر، بطور گسترده ای به عنوان اجزای فعال در گستره وسیعی از محصولات غذایی استفاده می شوند. امولسیون های روغن در آب سیستم های انتقالی مهمی برای اجزای بیو فعال آبگریز می باشند که اجازه تهیه مواد غذایی چربی دوست مانند کاروتنوئیدها به شکل مایع را می دهند، که دسترس پذیری زیستی آنها را بهبود داده و مسائل مربوط به اکسیداسیون اجزای بیوفعال را حل می کنند. اجزای سودمند می توانند با حداقل اثر در شفافیت محلول به آن اضافه گردند.کاروتنوئیدها یکی از مهم ترین گروه پیگمنت های طبیعی هستند و می توانند در میوه ها، سبزیجات، برگ درختان و غذاهای دریایی یافت شوند. اخیرا، محققان نشان می دهند که کاروتنوئیدها می توانند در مقابل بسیاری از بیماری ها مانند سرطان، بیماری های قلبی ـ عروقی وآب مروارید جلوگیری کنند. بتا ـ کاروتن یک عضو مهم از خانواده کاروتنوئیدها است. بتا ـ کاروتن سهم مهمی از ویتامین a را در رژیم غذایی بشر تولید می کند. بدین جهت، علاقه زیادی در استفاده از بتا ـ کاروتن و سایر کاروتنوئیدها وجود دارد. تعدادی رویکرد برای تولید امولسیون وجود دارد. روش های قدیمی بکار رفته در صنایع غذایی از هموژن کننده های سوپاپ دار استفاده می کنند. این فرایندی با انرژی بالا می باشد زیرا تنها درصد کمی از انرژی بکار رفته موثر است. از میانه 1990 بطور گسترده از وسایل امولسیون سازی پر انرژی، میکروفلوئیدایزر، استفاده می شد. تا امروز مطالعات انجام گرفته در رابطه با مقایسه امولسیون سازی ماورا صوت با دیسپرس کننده های روتورـ استاتور نشان می دهد که فراصوت از لحاظ اندازه قطره و بازده انرژی رقابت آمیز و حتی بهتر می باشد. مطالعات نشان می دهند که میکروفلوئیدایزر کارامدتر از فراصوت می باشد، اما نسبت به هزینه تولید، آلودگی تجهیزات، پروسه گند زدایی به صرفه نمی باشد. تحقیقاتی در مقایسه همزن های مکانیکی و فراصوت در فرکانس پایین نشان داد که برای یک قطر معین دلخواه مقدار سورفکتانت مصرفی در فراصوت کاهش یافت، و امولسیون ها کمتر پلی دیسپرس و بیشتر پایدار بودند. در این کار نانوامولسیون های بتا-کاروتن با استفاده از امواج فراصوت تهیه شدند. نانوامولسیون ها توسط سورفکتانت توئین 20 و پروتئین آب پنیر آمینو وی و همچنین ترکیبی از سورفکتانت و پروتئین تهیه شدند. پایداری فیزیکی و شیمیایی نانوامولسیون های ساخته شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که امکان دستیابی به امولسیون هایی در مقیاس نانو وجود دارد و همچنین نانوامولسیون های پایدار شده پایداری فیزیکی بالایی را در مدت 6 هفته انبارمانی از خود نشان دادند. همچنین پایداری شیمیایی نانوامولسیون های پایدار شده با پروتئین و مخلوطی از سورفکتانت و پروتئین در مدت 6 هفته انبارمانی بالا بود.